Znaczenie Wersetu Biblijnego: Mateusz 1:13

Werset Mateusz 1:13 przedstawia część genealogii Jezusa Chrystusa, koncentrując się na linii Dawida. Współczesne tłumaczenia ukazują nam, jak ważne są korzenie Jezusa i jak wypełnia On obietnice dane przez Boga, począwszy od Abrahama. W poniższych paragrafach zebrano zrozumienie tego wersetu w oparciu o różne komentatorskie źródła public domain:

• Opinia Mateusza Henry'ego:

  Henry podkreśla znaczenie genealogii, wskazując, że nie tylko ukazuje ona ludzkie pochodzenie Jezusa, ale także podkreśla Jego boską misję i proroctwa związane z narodzeniem Mesjasza. To jest celowe i znaczące w kontekście zapowiedzi Starego Testamentu.

• Analiza Alberta Barnesa:

  Barnes zauważa, że Mateusz ukazuje linie genealogiczne dla podkreślenia, jak Jezus łączy obietnice dane patriarchom z wypełnieniem w Nowym Testamencie. Wskazuje to na dokładność i integralność Bożego planu zbawienia.

• Interpretacja Adama Clarka:

  Clark dodaje, że genealogia jest fundamentalnym kluczem do zrozumienia tożsamości Jezusa. On ukazuje Jezusa jako wypełnienie pierwszego przymierza i tryumf synów Izraela, które są kluczowe w kontekście zbawienia.

Wyjaśnienie Genealogii w Mateuszu:

Werset 1:13 stanowi część szerszego kontekstu, w którym Mateusz podaje 14 pokoleń między Abrahamem a Dawidem oraz 14 między Dawidem a jeńcem babilońskim, a następnie kolejne 14 od jeńca babilońskiego do Chrystusa. Ta struktura podkreśla realizację Bożych obietnic i chronologię, co jest kluczowe do zrozumienia historii zbawienia.

Powiązania z innymi Wersetami Biblijnymi:

• Izajasza 11:1-10 - Przepowiednia o Korzeniu Jessego.
• Łukasza 3:23-38 - Alternatywna genealogia Jezusa.
• Rdz 49:10 - Proroctwo dotyczące Plemienia Judy.
• Mateusza 1:1 - Wprowadzenie do genealogii Jezusa.
• Hebrajczyków 7:14 - Związki między Jezusem a pokolenie Lewiego.
• Psalm 89:3-4 - Obietnice Boga dla Dawida.
• Jeremiasza 23:5-6 - Proroctwo o sprawiedliwym królu.
• Micheasza 5:2 - Proroctwo o miejscu narodzenia Mesjasza.

Podsumowanie:

Mateusz 1:13 ukazuje złożoność i głębię Bożego planu zbawienia poprzez genealogiczne połączenie Jezusa z wieloma postaciami biblijnymi. To czyni Go nie tylko Mesjaszem, ale także centralną postacią w historii zbawienia, łącząc Stary Testament z Nowym. Analizując ten werset, widzimy jak ważne są narzędzia do krzyżowego odniesienia, które zagłębiają się w temat Bożych obietnic i ich spełnienia.

Eksploracja takich wersów jest kluczowa dla studiów biblijnych i może prowadzić do głębszego zrozumienia doświadczenia wiary oraz obietnic Bożych w kontekście całej Biblii.