Interpretacja i znaczenie wiersza biblijnego: Liczb 20:5
    
        Wiersz Liczb 20:5, w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej, brzmi: 
        "I rzekli do niego: Cóż to jest, żeście nas przywiedli do tej ziemi, aby nas zginąć, i aby nasze dzieci zginęły z pragnienia?."
    
    
        W tym fragmencie Pisma Świętego Izraelici, idący przez pustynię, skarżą się na brak wody, 
        co ilustruje ich niezadowolenie i brak zaufania do Boga.
    
    Analiza i komentarze
    
        W komentarzach do tego wiersza, tacy uczeni jak Matthew Henry, Albert Barnes i Adam Clarke 
        podkreślają kluczowe aspekty tego fragmentu. Poniżej znajdują się streszczenia 
        ich interpretacji.
    
    
        - 
            Nieufność Izraelitów:
            
                Tłumaczenie Henry’ego wskazuje na to, że naród izraelski, mimo wcześniejszych cudów 
                Bożych, szybko zapomniał o Jego dobroci. Jego komentarz podkreśla, 
                jak ludzie często w trudnych sytuacjach wykazują brak wiary i wracają do 
                narzekania zamiast szukać Boga.
            
         
        - 
            Skarga jako wpływ:
            
                Barnes zauważa, że skarga Izraelitów jest typowa dla ludzkiej natury, 
                która w obliczu problemów często zwraca się przeciwko przywódcom. 
                Zamiast ufać Bogu, ludzie kierują swoje frustracje w kierunku 
                swoich liderów jak Mojżesz.
            
         
        - 
            Brak perspektywy:
            
                Clarke rozszerza tę myśl, wskazując na brak perspektywy w obliczu 
                problemów. Izraelici widzą jedynie swoje obecne trudności 
                i zapominają o przyszłym błogosławieństwie, jakie ich czeka.
            
         
    
    Kontekst i powiązania między wersetami
    
        W kontekście biblijnym werset ten możemy powiązać z innymi fragmentami 
        Pisma Świętego, które dotyczą tematu zaufania do Boga, skarg i wytrwałości 
        w trudnych czasach:
    
    
        - Wyjścia 17:3: 
 
        - Przypowieści 3:5-6: 
            
„Zaufaj Panu z całego serca, a nie polegaj na własnym zrozumieniu.”
         
        - Psalm 78:19: 
 
        - Hebrajczyków 3:8: 
            
„Nie zatwardzajcie serc waszych, jak w dniach buntu.”
         
        - 1 Korintian 10:10: 
            
„Nie narzekajcie, jak niektórzy z nich narzekali.”
         
        - Mateusza 4:4: 
            
„Człowiek nie żyje tylko chlebem, ale każdym słowem, 
            które pochodzi z ust Bożych.”
         
        - Filipian 4:19: 
            
„I znane jest, że mój Bóg według bogactwa swego w chwale 
            napełni wszelką potrzebę waszą.”
         
    
    Podsumowanie
    
        W konkluzji, Liczb 20:5 wskazuje na ciągły motyw w Pismach Świętych — 
        zaufanie do Boga, nawet gdy okoliczności wydają się beznadziejne. 
        Ludzie powinni uczyć się z historii Izraela i starać się unikać 
        postawy narzekania i braku wiary w Bożą opiekę.
    
    
        Wzmacnianie zrozumienia tego wiersza i jego praktycznego zastosowania 
        poprzez badania i analizy między wersetami jest kluczowe dla 
        głębszego zrozumienia Pisma Świętego. Dzięki narzędziom takim jak 
        konkordancje biblijne i systemy cross-referencyjne 
        można lepiej zrozumieć, jak różne fragmenty Pisma odnoszą się do siebie nawzajem i 
        wspierają te same tematy.
    
 
*** Komentarz do wersetu biblijnego jest złożony z źródeł domeny publicznej. Treść została wygenerowana i przetłumaczona przy użyciu technologii AI. Prosimy o informowanie nas o wszelkich potrzebnych poprawkach lub aktualizacjach. Twoja opinia pomaga nam poprawiać i zapewniać dokładność naszych informacji.